Eergisteren speelden we in Konjic, in een oude cinemazaal voor een werkelijk uitzinnig publiek van bosnische muziekliefhebbers. het was zeer lang geleden dat ik nog eens zoveel terugkreeg van een publiek, met alle respect voor alle mensen die in het verleden uiteraard ook enthousiast reageerden op optredens. maar deze avond was op de een of andere manier anders. iedereen was van het begin tot het einde mee. ook wij. tijdens het eerste nummer van onze set, traditioneel is dat steeds Falling, keken we naar mekaar en hadden we het gevoel dat er niets meer kon misgaan. en het was ook zo. elk nummer stond als een huis, het publiek klapte en zong mee en hoewel er misschien 350 man in de zaal zat klonk het alsof ze met 600 aan het applaudisseren waren. nochtans hadden we eerder op de dag een soort death ride gemaakt met onze camionette over een berg langs een steenwegje vol met rotsen en putten die ik (ik zat zelf aan het stuur) moest ontwijken, plakaatjes met 'watch out - Mines ' langs de kant en haarspeldbochten om u tegen te zeggen. we dachten een kortere weg te nemen ;-). korter was het wel maar we deden er dubbel zo lang over. vreemd dat iedereen na die gevaarlijke rit dan toch zo goed heeft gepresteerd. en ja, onze autobanden zijn ook niet gesprongen, hoewel we meermaals vreesden dat een platte band enkel een kwestie van minuten zou zijn. na het optreden hebben we met de locals nog een pintje en enkele DoomDoom's (soort mini gintonic) gedronken in cafe Green Grass, aan de waterkant.
gisteren konden we door onvoorzien omstandigheden niet optreden in Livno. jammer, maar dat doen we dan op een volgende bosnie-tour zeker.
nu zit ik in een internetcafe in Mostar, voor mij is dit de mooiste stad die we al hebben gezien in bosnie. het historisch centrum met de legendarische brug is gewoon fenomenaal. en dan te denken dat hier in 1995 niet meer rechtstond na de zware bombardementen, ook de brug niet. het historische centrum werd in het nieuwe millennium echter gerestaureerd met steun van Unesco en behoort nu tot het Unesco Werelderfgoed. en terecht. ieder die ooit in bosnie of croatie komt, moet even de omweg naar Mostar maken. Ook de rit van Konjic naar Mostar is de moeite. we hebben paar stops gemaakt om te zwemmen in de Neretvarivier. zalig. genieten...
vanavond is de laatste show van onze tour. ongelofelijk hoe snel het is voorbijgevlogen. we spelen in het oude centrum van mostar op een boogscheut van de brug. dat zal ongetwijfeld een pak mooie sfeerbeelden opleveren. we slapen sinds gisterenavond in een guesthouse hier in Mostar bij een oud vrouwtje, Mirjana, dat ons deze morgen wakker maakte met echte bosnische koffie en haar zelfgebrouwen Rakia (van walnoten), volgens mij met zo'n 48% alcohol erin: we waren onmiddellijk wakker hihi gisterenavond moesten we bij haar al dessert gaan eten. ze spreekt met ons in een mix van bosnisch, italiaans en duits. super gewoon!
morgenmiddag vatten we dan de lange rit (22u nonstop) aan naar Belgija. het zal afkicken worden als we thuiskomen. daar ga ik nu nog even niet aan denken, ik ga nog zoveel mogelijk bosnië in me opnemen nu...
een selectie foto's is nu al te zien op de volgende Picasalink, de rest volgt als we trug thuis zijn:
http://picasaweb.google.com/marjandebaene/TheBihTour2008enjoy!
Naast iTunes en Amazon.mp3 is Wolfish Times nu ook te downloaden via Napster en Rhapsody, twee amerikaanse downloadsites.
