interview op Radio Vlaanderen Internationaal

Onlangs deed ik een interview voor Radio Vlaanderen Internationaal n.a.v. het bosnië verhaal, in de straten van Gent nota bene, net voor mijn optreden in de Villa Volta.

Beluisteren en ook lezen kan via deze link, en er staan nog wat foto's bij ook ;-): http://www.rvi.be/rvi_master/insite/rvi_insite_debaene/index.shtml

blog2 op daMusic...today

vandaag komt mijn tweede blogpost voor daMusic online....ik vertel er over mijn Gentse Feesten 2007 ....

enjoy!

http://blog.damusic.be/

Fris & Co deel twee

Vandaag, woensdag 18 juli, zijn bruno deneckere en ik te gast in het Radio1 programma Fris & Co om er te praten over onze bosnië ervaringen met Jan Van Langendonck.

Afstemmen op Radio1 vanaf 12u ongeveer of online meeluisteren op Radio1 is de boodschap.

the BiHtour 07: dag 10. Toto, we're not in bosnia anymore...

Gisterenmiddag 13u30 uit de tourbus gestapt en mijn eigen huisje binnengestapt, na een 21 uur durende rit van Maglaj, Bosnië naar huis. Toen we in Maglaj op de bus stapten om 17u was het nog zo'n 35 graden. 8 u later was het in Slovenië nog maar de helft, en met stortregen en wind erbij....da's pas een ontnuchtering...

Heel vreemd, na een dag in België zit ik nog steeds met mijn kop in Bosnië. Zo zagen we twee dagen geleden een vrachtwagenkonvooi, dat lichamen van vermoorde burgers - tijdens de massamoord in Srebrenica- vervoerde van het identificatiecentrum in Visoko naar Srebrenica. Vandaag, op 11 juli vindt een herdenkingsmoment plaats in Srebrenica voor de slachtoffers van dat massacre. Toen dat konvooi passeerde, werd het heel erg stil aan ons terrastafeltje. We vroegen ons af of de journaals in het Westen over dit herdenkingsmoment zullen berichten...Waarschijnlijk niet...

Om te eindigen, enkele dingen die je nog niet wist over onze Bosniëtour:

- de pintjes in bosnië kosten nog geen Euro... (voor 33 cl) :-)

- de maaltijden in bosnië kosten nog met moeite 3 Euro :-) (en heel lekker!)

- Bruno heeft veel cd's verkocht aan japanse meisjes in Sarajevo, tot grote frustratie van Alex, die jammer genoeg geen aandacht kreeg van de japanse meisjes

- de bosniërs lustten onze meegebrachte Leonidaspralines wel

- de bosnische koffie is de lekkerste koffie die ik ooit dronk

- de montenegrijnse wijn Vranac (rood, of black wine, zoals de bosniërs het zeggen) is best wel te genieten!

- de lekkerste taartjes ter wereld zijn in Sarajevo te eten in de plaatselijke Slasticarna's

- het lekkerste restaurant in Sarajevo is de To be or not to be.

-aan te raden restaurants in Maglaj: Café Pizzeria, The Garden en Riva (visrestaurant aan de oevers van de Bosnarivier)

-de City Pub heeft hele goeie mojito's

-Gin Tonics kosten maar 2 euro in bosnië en rumcola of whiskycola ook

-om te clubben in Sarajevo moet je in de Buddha Bar, The Club of de Boemy zijn...

- de bosnische pc's werken allemaal met Qwerty of Qwertzu toetsenborden, wreed lastig voor een Azerty-adept als ik

- Bruno zijn bijnaam was 'the king', bert zijn bijnaam was ' the fresh prince', jochen zijn bijnaam was ' de premier' (naar zijn drumstel), alex zijn bijnaam was 'little hendrix'...

- we hebben zo'n 2000 foto's genomen en ongeveer 30 GB videofootage gemaakt....

- mijn rug ziet zo rood als een kreeft na mijn ochtendzwemmetje van zondagmorgen, tussen 9u30 en 11u 'smorgens brandt de bosnische zon al heel fel...

-Rakia, correcting people (rakia is de lokale likeur)

-Sarajevsko is damn good beer en Cevapi's zijn hele lekkere worstjes en een nationaal fenomeen

-de aftel van de nummers gebeurde meermaals in het bosnisch: jedan, dva, tri, cetri...!

- de bordjes aan de rand van het bos met 'danger. Mines.' laten je met een heel onbestemd gevoel achter

-de bosnische autoriteiten hielden ons eenmaal aan voor overdreven snelheid. Ipv de verwachte boete wezen ze gewoon de max toegelaten snelheid aan op ons dashboard (60 km/u) en wensten ze ons een goede nacht. Vriendelijke politieagenten daar...

- Sarajevo binnenrijden op de tonen van U2's 'Miss Sarajevo' was adembenemend

- de gezangen die vanuit de minaretten over de steden werden verspeid idem dito...

The BiHtour 07: dag 8 en 9. Smoke on the water...

Na de gig in Travnik vertrokken we richting gebergte in centraal Bosnie voor onze allerlaatste muzikale wapenfeit op bosnische bodem: een optreden aan de voet van het Boracko Jezero meer. Na eerst een frisse duik in het meer te nemen en na een lekkere verse forel, eigenlijk twee... konden we eindelijk beginnen met onze belgische versie van Woodstock, maar dan in de bergen aan een meer en met 350 scouts en vakantiegangers als publiek. Er was enkel een scoutspeertje als podiumlicht maar dat kon de pret niet derven... jeugdbewegingen staan bekend als zangminnende mensen dus het meezingen bij de nummers ging vlotjes... nadien was er idd de voorspelde zangstonde, in het bosnisch, maar blanche en zijn peird en de wilde boerendochter passeerden ook de revue..
na een korte nacht in een tentje en een tweede frisse duik in het meer, wat welkom was aangezien de temperaturen reeds in de voormiddag boven de dertig graden uitstegen, zijn we weer vertrokken naar Sarajevo.... voor een laatste avond en nacht in de mooiste stad van de Balkan.
het is fijn geweest, vele lieve mensen leren kennen, waaronder de belgische vrijwilligers van balkanactie - martijn, maarten, tine, charlotte, charlien, stefanie, miet, mieke, tessa, johan.... en ook jasenko en daniela, darko etc... morgen maken we ons op voor een lange rit naar belgenland, hopelijk is de regen tegen dinsdagavond verdwenen en kunnen we de brandende zon meebrengen in ons tourcamionetje.
dag bosnie. tot volgend jaar! ciao!

the BiH Tour 07: Dag 7. the perfect audience

De titel van deze post geeft het al een beetje weg, we hadden gisteren in Club Alter Art het perfecte publiek. Het is een kleine club en er kon met moeite dertig man binnen, maar de warmte en de respons die we kregen van die bende, kon tellen voor 120 man, zonder overdrijven. Darko, de baas van de club had ons op voorhand al verteld dat het een muziekminnend publiek zou zijn. hij heeft niet gelogen. ze waren stil tijdens de nummers, maar gaven nadien steeds een dik applaus, ze zongen mee als er moest meegezongen worden en ze lachten zich rot met de fratsen van Bruno en Alex ;-). de bindteksten werden echt begrepen en een nummer als wolfish times maakte bij sommigen wel het een en ander los, gezien de moeilijke situatie waarin het dorp nu nog verkeert. De oorlog heeft hier lelijk huis gehouden en er zijn nog altijd wat onderhuidse spanningen tussen orthodoxen en moslims. De club heeft ook een aantal computers en vanuit Alter Art ben ik dus nu de blog aan het schrijven... trouwens, de zanger van Faith no More heeft hier ook onlangs nog gespeeld met zijn nieuwe groep. De club geniet wel wat aanzien in de regio en dus terecht. We zijn nu al aan het praten over een BiHtour 08 en Alter Art staat al zeker op het lijstje. Voor het optreden moesten Bruno en ik nog een gesprekje doen op Radio TNT, de grootste radiozender van Noord-Bosnië. Dat was wel grappig aangezien de Bosnische presentator in het Bosnisch de vragen stelde. Qué?? Gelukkig zat er een tolk bij, de grappige Martina, ook een journaliste van de radiozender. Het interview is gefilmd en zal binnenkort op YouTube gesmeten worden door ondergetekende. Ondertussen hebben we ook al gehoord dat er in alle steden waar we gespeeld hebben airplay is van onze nummerkens... so it's all good! En zo zit ons laatste officiële zaaloptreden in Bosnië erop. Nu gaan we nog het kasteel van Travnik bezoeken en straks vertrekken we naar het meer van Boracko Jezero alwaar we een tweehondertal scouts zullen entertainen, er zal ongetwijfeld gezwommen worden en een zangstonde bij het kampvuur zit er ook dik in. Dat zullen weer fijne foto's worden. Bosnië heeft alvast mijn hart gestolen, maar dat was waarschijnlijk al duidelijk uit de vorige posts...

A demain!

the BiHtour 07: day 6: Is there a time for keeping distance, a time to turn your eyes away?

We vertoefden de voorbije dagen in Sarajevo, ik vertelde al dat het een onbeschrijflijk mooie stad is maar daarnaast ademt deze stad nog zoveel herinneringen uit het nabije verleden uit. De oude stad met gezellige turkse kraampjes wordt overal ontsierd door kogelgaten, mortierinslagen in de straten... gisteren ben ik bv naar de oude bibiliotheek geweest die in de oorlogsjaren in brand werd gestoken door Servische milities, ze wordt momemteel gerestaureerd...hoewel de stad in volle heropbouw is - het holiday inn hotel bijvoorbeeld, dat iedereen kent van de nieuwsberichten uit Sarajevo, is sinds dit jaar in een nieuw kleedje gehuld.. - staan toch nog veel uitgebrande gebouwen te wachten op een nieuwe start. De laatste dagen hebben we een aantal mensen ontmoet die in het vuur van de strijd in Sarajevo gebleven zijn. De moed van die mensen is bewonderenswaardig. Gisteren zagen we bijv ook het Tunnel Museum. In de oorlogsjaren graafden de moslims van Sarajevo deze 800 m lange tunnel om de stad van wapens, voedsel, drank, diesel etc te voorzien, omdat de Servische snipers op alle omliggende heuvels op de loer lagen. De tunnel komt uit in een woonhuis, nabij Sarajevo Airport. Het meest verschrikkelijke is nog dat dit alles nog maar tien jaar geleden is. De massamoord in Srebrenica is hier in Bosnie nog een zeer gevoelig onderwerp en je kunt het de mensen absoluut niet kwalijk nemen...

Ondanks dit alles bruist het land van energie en hoewel deze week toch heel veel emoties oproept, moest er gisteren ook nog gespeeld worden in de City Pub. Even de klik in het hoofd maken en de mensen een fijn optreden bezorgen was de boodschap. De Pub zat stampvol en we hadden er zin in. Het was de laatste avond van Jochen en Bert, mijn drummer en bassist, die wegens andere verplichtingen terug naar België en Frankrijk (jochen) moesten. Vanavond spelen we in het pittoreske stadje Travnik. tot spoedig voor meer foto's en verhalen

the BiHtour 07: dag 4 en 5 : een tandje bie

Ik zit momenteel in een internetcafe aan de oevers van de Miljacka, de rivier die door Sarajevo stroomt. De voorbije dagen waren ronduit fantastisch. Zo zijn we gaan zwemmen in het stedelijk zwembad van Doboj bij stralend weer en met een luttele 20 man in het 50 meterbad was het gewoon genieten. Dinsdagavond speelden we dan in Rivercafe in Zavidovici op het terras, net zoals in Zenica en Maglaj trouwens. Een heel enthousiast publiek daar in Zavidovici. Bosniers uiten hun gevoelens niet zo sterk maar in Z. bleken heel wat extroverte mensen te zitten, dat leverde een fijne interactie op tijdens de optredens, zowel voor Bruno als voor ons. Alex amuseerde zich zo goed dat hij tijdens een solo op een van de tafels sprong om zijn freakmoment verder te zetten, vijf kansen op tien was hij op zijn neus gedonderd, maar het is allemaal gelukt.

Gisteren hebben we dan de rit aangevat naar Sarajevo door een onbeschrijflijk schone streek, Bosnie is enom fotogeniek ook. Het binnenrijden in Sarajevo was indrukwekkend, het spelen in de Club gisteren ook. Nu zijn we wat aan het sightseeing doen om dan vanavond te spelen in wat de hipste keet van Sarajevo zou moeten zijn. City pub. cant wait

tot morgen...

the bihtour: day 3. the fun starts here!

hello again from bosnia! ons tweede optreden was in een heel leuke, gezellige club in Zenica, de vierde grootste stad van bosnië. ons was verteld dat het een groezelige stad met veel criminaliteit en werkloosheid is. gisteren hebben we daar alleszins niets van gemerkt, want we werden heel warm ontvangen. een fijne show en een lekkere pizza met een pintje erbij waren ons deel. cdkes verkocht ook, wat in bosnië niet evident is, omdat de mensen daar eigenlijk de centen niet voor hebben....vanavond spelen we in zavidovici, dat is de einige schemawijziging deze week. deze namiddag gaan we echter toch eens naar doboj, want daar is een openluchtzwembad. met 35 graden zal dit een welkome afwisseling zijn

bis morgen liebe kinder

the BiHtour 07: dag 1 en 2: eerst caleren en dan moet het em een beetjen zetten

dobro dan! goeiedag!

een eerste teken van leven uit het prachtige bosnië vanuit de burelen van balkanactie...

Eindelijk, na maanden uitkijken, zijn we vrijdagavond rond 21u vertrokken in de buurt van leuven, met de tourvan en dan na een goeie 22 u moe maar en pleine forme aangekomen rond 19u in Maglaj, in het noorden van Bosnië, dat ik vanaf nu voor het gemak zal afkorten tot BiH (de officiële afkorting voor het land) even specifiëren wie 'we' zijn: Kurt (tourmanager, gids, PA, roadie en allround nice guy), Filip (roadie, fotograaf, PA, voorziener van IT faciliteiten en allround nice guy), Bruno Deneckere (bob, singer-songwriter, onelinerprovider en allround nice guy), Jochen Roef (drummer, tourpsycholoog, net nonkel geworden vandaag en allround nice guy), Alex Brackx (gitarist, verdediger van ons lijf en leden door middel van enkele ferme schermbewegingen en toch ook allround nice guy), Gwendy Deruyter (groupie, cameravrouw, roadie, merchandising en heel fijn in de omgang). Gisterenmorgen om 7 uur vervoegde Bert Embrechts (bassist, gediplomeerd windsurfleraar en allroundniceguy) ons, na een wat mislukte vliegtuigreis, die door storm in Ljublijana, Slovenië is geland ipv in Sarajevo. Hij heeft de hele zaterdagnacht in een bus doorgebracht maar uiteindelijk toch bij ons geraakt. Ok, dit is genoeg als introductie.

Zaterdagavond hebben we rustig doorgebracht in cafe pizzeria, restaurant Garden en cafe Time. Na wat sightseeing (Maglaj castle), hanging around en pintjes in cafe time en cafe pizzeria was het eindelijk tijd om te spelen. we sprongen in de tourbus, en 500 meter later sprongen we er weer uit, om in cafe time de PA en de instrumenten op te stellen. Bruno opende de avond magistraal met fijne akoestische versies van de nummers van zijn laatste plaat, wat oudere nummers en leuke covers. het publiek was mee ! Rond 21u20 was het onze beurt. Een heel fijn eerste optreden op bosnische bodem, het publiek zong en klapte duchtig mee en na een uur concert zijn we met bruno begonnen aan een rondje covers en countryrocksongs, compleet geïmproviseerd but they loved it! onze t-shirts, in bosnisch blauw en met de bosnische vlag erin verwerkt zijn populair! na het optreden nog wat nagenoten met een sarajevsko in de hand en dan moe maar voldaan naar onze penthouse in het hotel teruggekeerd. vandaag is het in Zenica te doen, het verslag volgt spoedig...de foto's tonen alleszins een mooi, warm land (dertig graden), fijne mensen, zotte muzikanten maar toch ook onthutsende taferelen van huizen vol kogelgaten, mortierinslagen, ruines van woonhuizen... de oorlog is dan wel voorbij maar toch nog heel zichtbaar. het is bijna ondenkbaar dat hier tien jaar geleden snipers verscholen zaten op de heuvels en mensen op straat werden beschoten...

je wordt er stil van...

tot morgen