beste bloglezer, ik weet niet hoe het met u zit maar ik wordt af en toe 'gepakt' door het leven...kleine dingen: een gans die de straat oversteekt op het zebrapad, zonlicht door de bomen...ik ben een romantische ziel als het op zo'n dingen aankomt. Soms wordt ik ook gepakt als het gaat om menselijke gevoelens, mensen die gelukkig zijn, mensen die blij zijn, ook soms mensen die verdrietig zijn maar die dan toch weer de moed vinden om door te gaan...soit, ik wilde eigenlijk een verhaaltje vertellen...
maanden geleden (het moet september 2005 geweest zijn) kreeg ik een mailtje van een jongen (ik zal hier nu niet vertellen wie het is dat doet er niet echt toe) wiens vriendin een zwaar ongeluk had gehad en in coma lag. de dokters hadden hem verteld dat hij misschien cd's mee kon brengen naar het ziekenhuis die ze graag hoorde in de hoop dat het haar genezingsproces zou versnellen en ze vlugger uit de coma zou ontwaken. dat meisje had vroeger mijn cd Growing Pains letterlijk grijs gedraaid maar de cd was nu nergens meer te vinden. de jongen vroeg of hij mijn cd kon krijgen om zijn vriendin te helpen. ik stuurde die cd onmiddellijk op. en nu vandaag, zondag 15 januari 2006, krijg ik een mailtje van het meisje. dat ze er bovenop is. dat het heel wat beter gaat. dat ze blij is dat ze cd weer heeft. dat het misschien wel geholpen heeft.
dat....pakt mij....
en het doet deugd dat ik iemand bereikt heb en dat het allemaal niet voor niets is.
en daarom...doe ik wat ik doe. voor mezelf uiteraard (want het moet eruit, al die muziek die in mijn kop en hart ronddwarrelt) maar vooral ook omdat ik hoop dat iemand het zal horen.of het aan mijn muziek alleen lag, weet ik niet. of mijn muziek er uberhaupt iets mee te maken heeft gehad, doet er ook niet toe. ze is beter.
Als dat geen happy ending is.
godverdomme, tzal wel zijn! :-)
